Op mijn bucket list staan een hoop dingen. Groot onderdeel hiervan zijn dieren, en het ontmoeten van enkelen. Inmiddels heb ik al aardig wat dingen kunnen afstrepen. De koala’s, rivierdolfijn en beluga in Duitsland, Orka’s in Frankrijk en Amerika, de aapjes op straat in Thailand… Het in real life zien van een reuzenpanda was echter nog een grote wens van me, dus toen ik hoorde van de komst van Hao Hao en Xing Hui naar België wist ik wat me te doen stond. Gisteren was het dan eindelijk tijd voor ons lang geplande tripje naar Pairi Daiza.
We vertrokken al vroeg in de ochtend, om 7.30u zaten we in de auto om aan onze lange reis naar het zuiden van België te beginnen. De rit verliep redelijk voorspoedig op enkele stukjes na waar wat korte opstoppingen waren. Tegen een uur of 11u kwamen we uiteindelijk aan in het park en kon onze dag daar beginnen.

Onderweg hadden we het nog over wat we ervan verwachtte. De route naar het park was nogal apart dus vooral mijn moeder vroeg zich af of het park niet erg klein zou zijn. Was het wel de moeite waard? En zou het weer wel mee blijven zitten de gehele dag? Nou dat laatste is zeker het geval geweest, want de hele dag hebben we een stralend zonnetje gehad en onze jas niet aan hoeven trekken. Het was soms echt warm te noemen, met temperaturen boven de 20 graden hier en daar. Maar heerlijk vertoeven daar hoor.
Eenmaal binnen waren we meteen onder de indruk van de mooie culturele bouwwerken die er in het park stonden. Zo liep je bij binnenkomst al direct tegen de Abdijtoren aan en enkele meters verderop waande je je ineens in een heel ander land. We begonnen met een van de vogelvolières bij het Chinese deel van het park en liepen van hieruit naar wat het hoogtepunt van de dag zou moeten worden…

Na de prachtige grot naast het binnenverblijf van de panda’s te hebben bekeken kwamen we als eerste bij het verblijf van Hao Hao aan. Dit mannetje is vorig jaar uitgeroepen tot favoriete panda van China en al gauw was te merken waarom. Wat een schat om te zien zeg, echt een lachebekje die lekker actief bezig was in z’n hok. Wel leek hij wat last te hebben van de hitte en had die ook al verkoeling in het water gezocht hiervoor. Het was prachtig om eindelijk eens zo een indrukwekkend dier van dichtbij te kunnen zien, al had ik ze me wel heel anders voorgesteld. Bij het woord reuzenpanda denk je immers aan een immens groot dier, verbaasd was ik dus ook om te zien dat deze pandaberen niet veel groter zijn dan een gemiddelde bruine beer. Maar hun schattigheid… Die was nog vele malen meer in het echt als op foto’s en filmpjes!

Panda’s leven het hele jaar door alleen en komen alleen op de drie dagen in het jaar dat het vrouwtje vruchtbaar is samen. Xing Hui zat dus ook in een ander hok achter haar vent, maar lag in diepe slaap toen we hier de eerste keer langs liepen. Ik besloot dus later op de dag hier nog even terug te komen, in de hoop haar dan ook echt in actie te kunnen zien. Aangezien panda’s zo’n 16 uur per dag eten leek de kans hierop mij wel groot.

Een mooi gebied waar de vari’s en maki’s vrij rondliepen was hierna aan de beurt. In eerste instantie was er maar weinig wild te zien maar na het eilandje iets beter te hebben bekeken kwamen we enkele vari’s tegen. Waar ik gewend ben dat ze in Nederland nogal schuw zijn (in de Apenheul bijvoorbeeld), waren de apen hier gek op alle aandacht. Ze gingen heerlijk liggen voor een lekkere buikmassage en lagen lekker te zonnebaden vlakbij het langswandelende publiek.

Het Afrikaanse deel van het park, oftewel ‘Terre Des Origines’ was hierna aan de beurt. Een prachtig savannegebied waar we weer met onze neus in de boter vielen. Eenmaal aangekomen bij het olifantenverblijf waren we verrast om te zien dat er twee olifanten bereden werden en voor ons op het pad midden in het park liepen! Het bijzondere ‘Olifanten Bad’ in het park zou pas in mei openen dus daar waren ze niet naartoe onderweg. Het bleek om het dagelijks ommetje van de olifanten te gaan die vervolgens een kort showtje van een minuut of 3 deden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit wel ietwat twijfelachtig vond, aangezien ik absoluut geen fan ben van circusacts met dieren. Het had hier wel veel van weg, dus dat vond ik iets minder. Maar de olifanten leken het wel naar hun zin te hebben, en werden rustig en vriendelijk behandeld. Na twee keer hun poten te hebben opgetild en over de grond te hebben gerold was het tijd voor hun beloning, en ook die van ons als publiek. We kregen allemaal een banaan die we vervolgens aan een van de twee olifanten mochten voeren. Ooit, als 3 jarig meisje heb ik al eens in Thailand de kans gehad een olifant te aaien. Echter was ik hier toen erg bang voor, dus is dit niet echt een goede herinnering voor mij. Eindelijk kon ik mijn fout van toen overdoen, door nu dubbel en dwars te genieten van deze unieke kans! Een waanzinnige ervaring om mee te mogen maken.

Na de olifanten, en nog enkele andere savannedieren te hebben gezien kwamen we uit bij weer een prachtig cultureel deel van het park. Namelijk de ‘Royaume De Ganesha’. Van rijstvelden tot eeuwenoude kunst… Het was prachtig om door deze nagemaakte geschiedenis te lopen en niet alleen over de dieren maar ook dit soort dingen wat te leren. Ook de vleermuizen crypte, die we daarna bezochten, was zeker apart te noemen. Eenmaal binnen kwam het gekrijs je tegemoet, en zag je ze werkelijk waar overal vliegen. Vroeger toen Nederlandse dierentuinen nog dit soort vleermuizengrotten hadden was ik hier ook al geen grote fan van, en nu bleek dat wel weer het geval. Hoewel ik het mooie beestjes vind is dat gefladder rondom mijn hoofd niks voor mij. Na een vleermuis letterlijk tegen mijn lens aan te hebben gehad besloot ik dus ook wel weer genoeg te hebben gezien van die beestjes voor die dag.

Om 14.30u was het tijd voor de roofvogelshow. We hebben nog even getwijfeld of we wel of niet zouden gaan omdat we zo moe waren en nog zo veel van het park moesten zien. Maar we vonden dat we dit moment niet konden missen. Wat maar goed ook was achteraf gezien, want het was een waanzinnige show! Geen standaard praatje maar veel actie, wat begeleid werd door een opgenomen stem in het Nederlands en Frans. De roofvogels vlogen erg laag over het publiek van en naar de begeleiders die hier en daar in het publiek opdoken. Het hoogtepunt van de show waren absoluut de gieren, die al vanaf het moment dat de muziek startte duidelijk onrustig waren in hun verblijven (waar wij uitkijk op hadden vanaf de tribune). Terwijl ik rustig een van de grootste, meest indrukwekkende vogels van het park aan het fotograferen was werd ik van achter opeens geraakt door een langs vliegende gier. Wat volgde was een wild ‘speelkwartier’ van de vogels waarin zij heen en weer vlogen en zich flink vermaakte met al het lekkers wat ze kregen. Een prachtig gezicht om zulke vogels van zo dichtbij te kunnen zien, al moet ik eerlijk bekennen dat het hier en daar best spannend was aangezien ze zo vreselijk dichtbij kwamen en je af en toe letterlijk raakte met hun vleugels en poten.

Na deze bijzondere show gingen we een even bijzonder aquarium in, wat zich hier vlak achter bevond. Nog nooit heb ik zo een apart aquarium gezien, wat door verschillende tunnels en grotten ging. Erg mooi niet alleen vanwege de vissen maar juist ook de omgeving. Het deel van de kwallen leek haar futuristisch, met de gekleurde bassins en ronde vormen.

Aangezien we nog een deel van de savanne moesten doen vervolgde wij onze route hiernaartoe terug om naar de giraffen uitkijkpost te gaan. De giraffen waren net gevoerd dus we hadden eigenlijk verwacht dat ze niet meer dicht bij het publiek zouden komen, maar niks bleek minder waar. Twee giraffen, maar met name een in bijzonder, stond het gehele publiek in te pakken voor heel wat lekkers. En natuurlijk, ondanks alle borden, gaven mensen dit aan de lopende band. Appels en wat brood waren zijn verdienste in de tijd dat we daar stonden, en de knuffels en aaien die hij tussendoor kreeg leken hem niks te doen. Hij vond het geloof ik zelfs wel lekker hier en daar.

Omdat ik graag Xing Hui nog in actie wou zien besloot ik nog even terug te lopen om te kijken of ze nu wel wakker was. En dit was gelukkig het geval! Mevrouw was nu flink actief en druk bezig met het eten wat verspreid door het hok lag. Ik had wel uren naar ‘r kunnen blijven kijken, ze was zo heerlijk bezig met haar bamboestokken en pakte het publiek helemaal in door vlak voor ons uitgebreid te gaan liggen eten. Wat een fascinerende beesten zijn het toch, zo liefelijk en aandoenlijk. Echt prachtig!

Ook Hao Hao was nog altijd wakker en inmiddels gelukkig ook een stuk afgekoeld. Hij lag lekker te relaxen en wat te drinken, maar hield ook het binnenverblijf goed in de gaten waarin een van de verzorgers bezig was.
Uiteindelijk heb ik mezelf toch weg moeten rukken bij de hokken. We hadden nog een flinke reis terug voor de boeg, nog een deel van het park te zien en mijn voeten en benen wilden al een paar uur niet echt meer.

Als laatste bezochten we de ’Australische Outback’ waar, alweer tot mijn verbazing, de reuzenkangoeroe ’s gewoon losliepen tussen het publiek! Daarna volgde weer een prachtige vogel volière en een losloopgebied met doodshoofdaapjes. Een van de verzorgers had net onder een schoolklas kinderen wat kaas voor de apen uitgedeeld dus al gauw verschenen de kleine aapjes vanuit alle hoeken van het verblijf. In alle drukte zochten ze het wat hogerop en mijn schouder bleek daar de uitgelezen plek voor de zijn. Helaas was mijn moeder net te laat voor een foto van mij samen met mijn nieuwe maatje, maar ik heb gelukkig wel heel wat prachtige kiekjes kunnen schieten van deze leuke aapjes.

Via nog een roofvogelverblijf, waar je ook weer hier en daar de verblijven echt in kon, liepen we naar de uitgang. Nog altijd hadden we niet alles van het park gezien maar het was inmiddels al 16.30u, we hadden nog een flinke reis terug voor de boeg en eerlijk gezegd konden we allebei fysiek echt niet meer.

Wat volgde was helaas iets minder fijn… Een terugreis van maar liefs 6 uur! De ellende begon rondom de ring van Brussel, waarna we eigenlijk tot aan de Nederlandse grens volledig vast hebben gestaan. Rondom Antwerpen hebben we zelfs een tijdlijn helemaal stil gestaan, terwijl de uren maar voorbij bleven tikken. Uiteindelijk hebben we onderweg niet kunnen eten, omdat het al zo laat was en we gewoon naar huis wilden. Op de radio sprak men ook van een uitzonderlijk drukke spits in België, nou dat hebben we geweten ook!
Maar het was het me dubbel en dwars waard. Als ik morgen weer zou kunnen gaan dan zou ik zo weer in de auto stappen! Ik heb heel wat dierentuinen in mijn leven bezocht, over de hele wereld. Maar ik durf echt met recht te zeggen dat Pairi Daiza het mooiste park is van de Benelux, en absoluut een van de mooiste van Europa, misschien zelfs wel de hele wereld! Het is echt waanzinnig… Van de mooie verblijven, tot de lieve sociale dieren en de culturele gebouwen. Alles is en op en top verzorgd en je komt soms ogen tekort. Natuurlijk waren er ook wel wat minpuntjes. Zo was de kaart wat onduidelijk en gaven de borden niet altijd even goed aan waar je heen moest (dat terwijl ik toch echt wel goed ben in kaartlezen). Ook was de grond op veel plekken ongelijk, wat lopen moeilijk maakte helemaal met de afstanden die je daar aflegt. Maar dan nog… Dan nog blijft het park echt geweldig, uniek, zo bijzonder mooi! De panda’s waren absoluut het hoogtepunt voor mij, maar ook alle andere dieren vond ik de moeite waard. Hoewel het hele park tweetalig was, en er veel Nederlandser en Vlamingen rondliepen waande ik me toch ook wel even echt in het buitenland hoor. Dit had met name met het warme weer en de omgeving waarin het park zich bevond te maken. Echt precies Frankrijk, niks Belgisch meer aan!
Ik heb genoten van mijn bezoek aan dit geweldige park, en kan iedereen aanbevelen deze lange tocht vanuit Nederland eens af te leggen… Ik zal in ieder geval zeker ooit nog wel eens terug willen naar Pairi Daiza, maar voor nu zal ik nog lange tijd teren op deze bijzondere ervaring.

Kijk voor een selectie van de ruim 700 gemaakte foto’s hier…